Odrywamy się bowiem od tej codziennej zmienności, szarości i przypominamy sobie, że Pan Bóg jest niezmienny. Tak więc starsza forma mszy świętej jest atrakcyjna, bo daje poczucie niezmienności, głębi, a przy tym poczucie piękna, które powinno nas wszystkich pociągać i odrywać od codzienności. Co się robi w Wielki Czwartek? W Wielki Czwartek, podczas mszy świętej, papież obmywa nogi zaproszonym na mszę osobom ubogim (np. uchodźcom) lub więźniom. Obrzęd ten odbywa się również w niektórych kościołach w Polsce i innych krajach – nogi wiernym obmywają kapłani. Zwyczaj ten jest praktykowany w Kościele od 1979 roku. To zderzenie z paradoksem towarzyszące wierzącym w Chrystusa od momentu zetknięcia się z tajemnicą Wcielenia. Dlatego tak bardzo potrzebne jest ciągłe uświadamianie sobie tego, co przeżywamy podczas Mszy Świętej, w jakim misterium bierzemy udział jako aktywni uczestnicy. Eucharystia pozwala nam w sposób bezkrwawy dotknąć Opracować wykaz pieśni na każdą niedzielę i święto roku, które powinno się śpiewać podczas Mszy św. na poszczególne jej części, a więc: Wejście, Ofiarowanie, Komunię, Dziękczynienie, Zakończenie. W tych opracowaniach trzeba wziąć pod uwagę tzw. „Polskie Msze”, aby odpowiednio je dostosować do obecnej liturgii Liturgia chrześcijańska – liturgia sprawowana w kościelnych wspólnotach chrześcijańskich. Od najdawniejszych czasów wyrażała się w słuchaniu Słowa Bożego i modlitewnej odpowiedzi na to Słowo w postaci błogosławieństw, uwielbienia i próśb. Jej szczytem jest Eucharystia, zwłaszcza w Kościołach głównego nurtu, jak Występują liczne korzyści płynące z tej decyzji, choćby w postaci większej pewności zatrudnienia, bowiem pracodawca zobowiązany jest zapewnić wracającym z urlopu macierzyńskiego mamom takie same warunki zatrudnienia, jak przed udaniem się na urlop. Pracodawca nie może bez zgody pracownicy zmieniać zapisów w umowie o pracę. sVrqZdg. Wielu ludzi rezygnuje z uczestnictwa we mszy świętej twierdząc, że „nie wnosi ona niczego nowego w ich życie”. To oddalenie od Eucharystii i Kościoła może trwać nawet latami. Dlaczego tak się dzieje? Czy rzeczywiście msza święta nie wnosi niczego nowego i jest tylko nudnym przedstawieniem dla grupy zapaleńców? Posłużę się tutaj pewnym przykładem. Kiedy w 2012 r. odbywały się w Polsce Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej, wielu fanów tego sportu zasiadało przed telewizorami, aby oglądać kolejne mecze i przy okazji komentować rozgrywające się wydarzenia. Pamiętam, że jedna z moich kuzynek przyszła kiedyś zobaczyć jak wygląda taki mecz. Nie miała jednak zielonego pojęcia, co się dzieje na boisku. Nie znała zasad i zawodników i po pięciu minutach z dezaprobatą w głosie powiedziała: „Ale nuda! Nie macie nic lepszego do roboty?”. Podobnie dzieje się na mszy świętej z człowiekiem, który nie wie, o co w niej chodzi. Zasada jest prosta: jeżeli niczego nie wnosisz, niczego też nie wyniesiesz. Brak elementarnej wiedzy o tym, czym jest Eucharystia i wiary w to, że rzeczywiście tak jest, skutkuje zniechęceniem i rezygnacją z uczestnictwa w niej. Jak zatem rozbudzić w sobie wiarę w Eucharystię? Przede wszystkim musimy sobie uświadomić, że dzięki niej obecne staje się między nami wydarzenie z Golgoty. Wracamy do momentu, kiedy Jezus oddaje za mnie życie i jednocześnie zaprasza mnie do współumierania na moim krzyżu. Tylko takie podejście do mszy świętej pozwala człowiekowi wejść głębiej w sens swojego życia. Przynoszę Jezusowi swój krzyż i stawiam go pod Jego krzyżem. Każdy z nas ma jakieś problemy, jakieś krzyże. Przynosząc je na Eucharystię, nadaję im nowy sens i przemieniam. Człowiek, który jako swoje dary ołtarza oddaje własne życie, nigdy nie powie: „Ale nuda!”. Takie rozumienie tego sakramentu zbliża do Boga i staje się wewnętrznym przeżyciem ofiarowania siebie na ołtarzu, z którego płynie nadzieja, że skoro krzyż Chrystusa ostatecznie zwyciężył to, co złe na świecie, to także mój krzyż może doprowadzić mnie do zwycięskiego życia w Chrystusie. ks. Mateusz Szerszeń CSMA Nie milkną echa głośnego skandalu z udziałem Sebastiana Fabijańskiego (35 l.) i Maffashion. Po kontrowersyjnym wywiadzie, w którym ujawnił mnóstwo szczegółów, również tych związanych ze zdradą, postanowił zamilknąć. Blogerka modowa też nie chce na razie komentować sprawy i rzuciła się w wir pracy. Na swoich mediach społecznościowych jak zawsze publikuje dużo zdjęć, na których pozuje w różnych stylizacjach. Na jednym z nich jest w kostiumie kąpielowym i to właśnie ono wywołało zaniepokojenie wśród jej fanów. Szybka Seria - Sebastian Fabijański Maffashion mocno schudła Maffashion pochwaliła się sesją w kostiumie kąpielowym. Celebrytka zachwyca swoją figurą i płaskim brzuszkiem. Jej wierni fani zauważyli jednak, że blogerka modowa sporo schudła, chociaż nigdy nie należała do osób, które borykają się z tuszą. Teraz jednak wygląda jeszcze szczuplej niż kiedyś. Jedna z Internautek napisała wprost: "Kochana chyba schudłaś, ale i tak wyglądasz świetnie". Maffashion zmaga się z dużym stresem Maffashion postanowiła odpowiedzieć na komentarz i napisała: "Trochę stresu za dużo ostatnio" Z pewnością tego nie brakuje w jej życiu w ostatnim czasie. Maffashion stara się jednak normalnie funkcjonować, przede wszystkim dla swojego syna Bastka, którym się na co dzień opiekuje. Sonda Śledzisz skandal z udziałem Maffashion i Fabijańskiego? Rozumiem takich ludzi, którzy mają po prostu problem z mszą świętą. Ja też nie rozumiałem tej tajemnicy. Nagle to zaczęło dla mnie ożywać. Co się stało? Poznaj tajemnicę Eucharystii. Co się dzieje na ołtarzu, kiedy ksiądz wypowiada słowa konsekracji? Jaka rzeczywistość kryje się za sakramentalnymi znakami, gdy wieczność wkracza w historię? Msza święta, liturgia, Eucharystia: gesty, które się nam opatrzyły - słowa, które się nam osłuchały. Chcemy przejrzeć: widzieć, słyszeć, wierzyć i zrozumieć. Tak, zrozumieć, nawet jeśli wiara tego nie wymaga. Eucharystia to jest "maszyna czasu"… Tworzymy dla Ciebie Tu możesz nas wesprzeć. Często słyszę, jak rodzice upominają dziecko podczas mszy świętej: nie gadaj, nie wierć się, nie wspinaj się, nie marudź… i tak dalej. Uważaj na te sformułowania! Słuchałeś kiedyś godzinnego wykładu Wietnamczyka bez tłumaczenia? Ja też nie, ale jestem w stanie sobie wyobrazić mój poziom euforii (szczególnie jeśli nie podano kawy i ciasteczek). Kompletnie nie dziwi mnie zatem, że maluch w kościele nudzi się jak mops. Mam duże zrozumienie dla faktu, że inteligentny dwulatek próbuje zwyczajnie prysnąć. Co w takim razie zrobić? Zacznij od wyboru miejsca Idąc z przedszkolakiem lub mniejszym dzieckiem do kościoła zawsze siadaj w takim miejscu, by dziecko dobrze widziało kapłana i wszystko, co dzieje się przy ołtarzu. Nie przychodź zbyt wcześnie z maluchem na mszę św. Spokojnie, jesteś w tej szczęśliwej sytuacji, że pierwsze ławki w kościele zwykle zajmowane są na końcu. Przynajmniej w mojej parafii. Skorzystaj z tego. Wiem, że są ciasne kościoły i sprawa może być trudniejsza. Postaraj się wtedy znaleźć taki punkt świątyni, by nikt dziecku nie zasłaniał. Masz obawy, że to za blisko, bo może będzie trzeba się z maluchem ewakuować? Spokojnie. Jak się rozwrzeszczy, to naprawdę nie jest istotne, z której ławki wychodzicie. I tak wszyscy na Was patrzą... (dobra, żartowałam). Serio natomiast traktuję dobór miejsca w świątyni. Jestem wielkim przeciwnikiem trzymania przez godzinę dzieci w takim miejscu, w którym widzą wyłącznie plecy drugiej osoby, a właściwie to co poniżej pleców, bo dokładnie tam sięga wzrok dziecka. No wybaczcie, ale czy tak nie jest? Skoro maluszek niewiele rozumie, niech przynajmniej dobrze widzi. Co robić, gdy dzieci nie chcą iść do kościoła w niedzielę? >> Stanie blisko ołtarza pozwala zainteresować go tym, co się dzieje. Co prawda nie na długo, ale myślę, że dźwięk dzwonka i wejście celebransa robi wrażenie na dziecku. Często słyszę, jak rodzice upominają dziecko podczas mszy świętej: nie gadaj, nie wierć się, nie wspinaj się, nie marudź… i tak dalej. Uważaj na te sformułowania! Staraj się ich używać jak najmniej, a najlepiej wcale. Niech msza święta nie kojarzy się dziecku z wieczny strofowaniem. A co do gadania - jest bardzo potrzebne, o ile dotyczy mszy świętej. O czym do dziecka mówić? Pamiętam sytuację z dzieciństwa. Była adoracja. Bardzo długa, tuż po mszy świętej. Raz się wstawało, raz siadało. Ja w ławce jakieś harce wyczyniałam. Pojęcia nie mam, ile mogłam mieć lat, ale oparcia krzeseł były ponad moją głową. To zapamiętałam. W pewnym momencie wszyscy uklękli. Postanowiłam wykorzystać sytuację i stanąć na klęczniku, by w końcu coś zobaczyć. Tata wyszeptał mi: Uklęknij. Oczywiście, ani mi się śniło. Stanęłam wręcz na palcach. Wtedy Tata dodał: Uklęknij, bo teraz jest najważniejszy moment. Nic więcej nie powiedział. Uznałam to jednak za wyczerpujące wyjaśnienie. Padłam natychmiast na kolana. A wrażenie tej chwili jest we mnie żywe do dziś, choć mam już 43 lata. W końcu zrozumiałam, że to całe godzinne trwanie w kościele ma jakiś sens. Tam się coś dzieje! Są części ważniejsze i takie, gdy można siedzieć. Dziecko w kościele? Zrób z nim te małe kroki >> Od tamtej pory postanowiłam przyjrzeć się bliżej temu, o co w ogóle chodzi. To było moje pierwsze autentyczne spotkanie z Najświętszym Sakramentem. Namawiam Cię do wyjaśniania dziecku przebiegu mszy świętej (oczywiście w sposób dostosowany do wieku i dyskretny). Mów mu takie krótkie komentarze liturgiczne. Podglądałam innych rodziców - niektórzy robią to instynktownie, jak ja. Jak mówić podczas mszy świętej? Oczywiście cichutko! I krótko. Szepcząc do ucha maluchowi. Tak, by nikt inny nie słyszał. Małe dzieci zawsze podnosiłam lub brałam na kolana, by móc dyskretnie zainteresować je tym, co się dzieje. W dwóch słowach, korzystając ze sformułowań, ewentualnie wymyślając coś ad hoc. Do rocznego szkraba na dźwięk dzwonków na wejście mówiłam coś w stylu: “O… zobacz". Starszy po usłyszeniu dzwonika mówi już: "Uwaga. Ksiądz wchodzi". A dwu-trzylatkowi już nic nie trzeba mówić, bo wie, co oznacza dzwonek i sporo już rozumie. Starszemu dziecku, tak jak na przykład mojej 4,5-latce, wcześniej tłumaczę, co będzie się działo. Czasem opowiadam jej Ewangelię przed wyjściem do kościoła. Opowiadam też o czekających na nią nowościach (np. że w Wielki Piątek ksiądz będzie leżał krzyżem). Potem już w kościele tylko jej delikatnie przypominam o tych momentach, szepcząc: :"O widzisz? Teraz". Mam nadzieję, że będę dobrze zrozumiana. Nie chodzi o to, by przegadać całą mszę, lecz krótkimi komunikatami zaciekawić dziecko tym, co się dzieje. Kilka kolejnych przykładów? Liturgia Słowa. Powiedz tylko: "teraz słuchamy". Młodszemu maluszkowi możesz dać wtedy akcesoria pomocnicze, ale tylko, gdy jest potrzeba. Ewentualnie wykorzystajcie ten czas, by przytulić dziecko na kolanach. Czterolatce mówię, że ksiądz czyta teraz to, o czym jej wcześniej opowiadałam. Uwierzcie mi, że czasem słucha! Szepczę też do jej do ucha słowa psalmu, by mogła śpiewać refren ze wszystkimi. Chce stać na kazaniu? Niech stoi. Przodem, tyłem, bokiem, byle dziecko nie odchodziło. Gdy już kompletnie nie może wytrzymać, przypomnij dyskretnie, że już niedługo będzie mógł księdzu wrzucić pieniążka. Przekazać znak pokoju, który jest dość ekscytującym dla malucha momentem. Ewentualnie, że wkrótce będzie mógł towarzyszyć Ci, gdy pójdziesz do Komunii Świętej. Stosuję też nagrody Każdemu z rodziców, zdarza się obiecywać lody, jeśli dziecko będzie grzeczne w restauracji. Oczywiście, msza święta sama w sobie jest największą nagrodą, o czym je uczę, ale ciężko to czasem pojąć dorosłym, a co dopiero przedszkolakowi. Kościelnych "nagród", które można zaproponować po mszy świętej jest wiele, np. pójście do Maryi (u nas boczna kaplica), zapalenie świecy, wrzucenie pieniążka do skarbony, zakup Małego Gościa Niedzielnego, czy innej gazetki. Oczywiście dopiero po wyjściu celebransa. Pamiętam jak w Wielką Sobotę, moja Czterolatka pobiegła do Grobu Pańskiego "sprawdzić", czy Pan Jezus zmartwychwstał. Wróciła w podskokach uradowana, gdyż figury Jezusa w grobie nie było. To była jej "nagroda" za 2,5 godzinną liturgię. Czekała na ten moment, gdy będzie mogła w końcu pójść przekonać się na własne oczy. Szeptano w ławkach: ale Ci dobrze, że masz grzeczne dziecko. Kochani! Dość solidnie pracowałam na tę chwilę. Ponad trzy lata. Małymi kroczkami. Tobie też się uda mieć grzeczne dziecko! Obiecuję Ci, że zaczynając dzisiaj mówić dziecku o tym, co się dzieje podczas mszy, z miesiąca na miesiąc, będziesz mówić do niego coraz mniej. Za to dziecko, będzie mówiło do Ciebie coraz więcej. Pozwól mu na to, o ile robi to dyskretnie, a jego pytania dotyczą mszy świętej i tego, co właśnie się dzieje. A jeśli pytanie dziecka jest zbyt trudne, żeby mu odpowiedzieć w dwóch słowach? Poproś, żeby zapamiętało pytanie i zadało Ci je po mszy świętej. Ty też zapamiętaj i najlepiej od razu zacznij układać odpowiedź. Moje najtrudniejsze pytanie zadane przez trzylatka to: "mamo, a co to znaczy, że kamień odrzucony przez budujących stał się kamieniem węgielnym?" Dziś ten trzylatek ma lat prawie siedemnaście, a ja wciąż nie wiem, jak odpowiedzieć na to pytanie maluchowi. Dyskusja w komentarzach na portalu pokazała, że nie tylko moje dzieci zadają w kościele pytania. Ciekawa jestem, które z tych pytań było dla Was najtrudniejsze. Dłuuuugo jeszcze? Najczęstsze pytanie pewnie znacie: "Długo jeszcze?". Odpowiedz! Tylko mądrze. Nie mów, że: "jeszcze chwilkę", jak jest środek kazania. Zwyczajnie skłamiesz. Pięć pułapek myślenia o zabieraniu dzieci do kościoła >> Na pytanie: "Długo jeszcze?" zawsze odpowiadałam zdarzeniami: jeszcze tylko ksiądz zamieni chleb w Ciało Chrystusa, wrzucisz pieniążka, podasz “znak pokoju", pójdziemy do komunii i już będzie błogosławieństwo na koniec. Myślę, że infantylna formuła nie tylko pokazuje, że będzie się jeszcze podczas mszy dużo ciekawych rzeczy działo, ale też uczy malucha kolejności zdarzeń. Pytanie "długo jeszcze" pada coraz rzadziej, gdy dziecko samo orientuje się, na którym etapie mszy świętej jesteśmy i kiedy na końcu padnie oczekiwane: "Pan z Wami". Och, ile razy i ja z utęsknieniem na te słowa czekałam! Najgorsze informacje na koniec Wypełnienie punkt po punkcie tych lekcji nie daje gwarancji na to, że przetrwacie mszę świętą bez problemów już za pierwszym, piątym, czy nawet pięćdziesiątym razem. Tylko nieliczni rodzice mają ten luksus, że ich dziecko jest spokojne z natury. Pamiętaj, że to są tylko moje pomysły na wychowanie dziecka do świętości. Nie musisz ich kopiować. Możesz mieć swoje. A nawet lepiej, byś je miał, bo przecież to Ty wiesz, co dla Twojego dziecka jest najlepsze. *** Ten artykuł jest częścią cyklu "Małe kroczki" przygotowanym przez Lidię Góralewicz, autorkę bloga "Retro Matka", matkę czwórki dzieci. O co w tym cyklu chodzi? Jak pisze autorka: "zawsze chciałam włożyć gołąbka pokoju, między rodziców umęczonych liturgią z maluchem, a księżmi, którzy zastanawiają się, jak reagować na biegające po kościele brzdące". Kolejny artykuł w następną niedzielę na Dowiesz się w nim, jak autorka radziła sobie w ekstremalnych sytuacjach. Msza katolicka jest aktem kultu Boga, w którym członkowie katolickiej wspólnoty spotykają się, aby się modlić, wyznawać swoją wiarę, słuchać pism świętych i uczestniczyć w Eucharystii. Katolicy wierzą, że centrum Mszy to poświęcenie Eucharystii. Msza jest podzielona na dwie odrębne, ale wzajemnie powiązane części: liturgię słowa i liturgię Eucharystii. Sercem liturgii słowa są czytania z Nowego i Starego Testamentu. Przywódca pieśni lub chór i kongregacja recytują Psalm pomiędzy pierwszym a drugim czytaniem pism świętych. W niedziele i inne szczególne dni kapłan i kongregacja recytują także Credo Nicejskie, które jest podsumowaniem głównych wierzeń chrześcijańskich i ofiarowują modlitwy za żywych i umarłych. Liturgia Eucharystii jest sercem Mszy katolickiej. Katolicy wierzą, że chleb i wino stają się Ciałem i Krwią Jezusa Chrystusa, gdy zostaną konsekrowani. Kilka modlitw przez kapłana towarzyszy Eucharystii, a ci w zborze, którzy są katolikami i wolni od grzechów śmiertelnych lub poważnych, mogą otrzymać Eucharystię. Msza kończy się ostatecznym błogosławieństwem od kapłana, a czasem hymnem.

co sie dzieje podczas mszy